Concept in definitie ABC

De Keltische naam is er een die normaal wordt toegepast op a set van volkeren in Noord- en Midden-Europa in tijden vóór de Romeinse rijk en dat ze een groot deel van Midden-Europa konden bezetten, zowel naar het oosten als naar het westen. De Kelten behoren tot de grootste groep volkeren die bekend staat als Indo-Europeanen en die zich in heel India en Europa bevonden. Tegenwoordig zijn de afstammelingen van die volkeren te vinden in verschillende landen in Europa, voornamelijk Ierland, Schotland, Wales, Spanje en Frankrijk.

De ijzertijd, of die periode tussen de twaalfde en achtste eeuw voor Christus, is achting als het moment van geboorte of opkomst van de eerste Keltische groepen in Midden-Europa, de regio bekend als Hallstatt dat een deel van de huidige gebieden van Duitsland, Frankrijk en de Balkan beslaat. Van daaruit breidden de Kelten zich voornamelijk uit naar het westen en noorden van Europa en bereikten ze de Britse eilanden, waar ze naar verluidt erin slaagden de diepere landgoed van hun tradities en cultuur.

Een van de meest onderscheidende elementen van de Kelten was de groep talen die door de Britten werd ontwikkeld en later vereenvoudigd. Onder hen is Gaelic het meest representatieve geval, een taal die nog steeds wordt gesproken in sommige landelijke plaatsen in landen zoals Ierland, Schotland of Wales. Deze talen zijn ook Indo-Europees, hoewel ze grotendeels verschillen van de andere talen die tegenwoordig worden gebruikt. Wat hun sociale structuur betreft, werden de Kelten altijd gekenmerkt door de ontwikkeling van een hiërarchie op basis van de clans of familiegroepen waarin de ouders van familie ze waren ook stamhoofden. Er wordt dus aangenomen dat de Kelten een patriarchale en zeer hiërarchische structuur handhaafden die ook tot leven werd gebracht politiek met koningen en onderdanen.