დედუქციური მეთოდის განმარტება

მეთოდი დედუქციური ან დედუქციაეს არის ერთ – ერთი ყველაზე გამოყენებული მეთოდი სხვადასხვა საკითხზე დასკვნების მისაღწევად, მისაღებად. ამის გამორჩეული თვისება მეცნიერული მეთოდი საქმე ის არის დასკვნები ყოველთვის იბეჭდებოდა შენობაში, ანუ შესაძლებელია გაკეთდეს დასკვნა დასკვნა წინადადებებისა, რომლებიც ა არგუმენტი, მათგან და მხოლოდ მათგან აკეთებს.

ეს მეთოდი არ არის ისეთი რამ, რაც თანამედროვეობამ მასთან შორს მოიტანა, მაგრამ ეს არის მეთოდი, რომელსაც კლასიკურ ანტიკურ ხანაში უკვე ახსენებდნენ ფილოსოფოსების აღნაგობის შესახებ არისტოტელე.
მეორეს მხრივ, გამოქვითვა, ყოველთვის შეკითხვის ნაწილი ან კანონი ზოგადი, რომ მიაღწიოს კონკრეტულს, ანუ ზოგადიდან კონკრეტულში გადადის და ეს არის ის, რასაც მას უპირისპირდება ინდუქციური მეთოდირომელიც მოპირდაპირე მხარეს მოძრაობს: კონკრეტულიდან ზოგადი.

ყველა ესპანელი ბედნიერია, მიგელი ესპანელია, ამიტომ მიგელი ბედნიერია. დაუცველი არის მეთოდის ავთენტური პოსტულატი, რომელიც გვაკავებს, თუმცა მნიშვნელოვანია, რომ აღვნიშნოთ, რომ წინადადებების ჭეშმარიტებისას

დედუქციური მსჯელობა ეს ძალაში იქნება და, შესაბამისად, ვერავითარ შემთხვევაში ვერ დადგება დასკვნაც არასწორი.

იმავდროულად, ვინც აკრიტიკებს ამ მეთოდს, ასეთია ის ფილოსოფოსი ფრენსის ბეკონიინდუქციური მეთოდის მტკიცედ დამცველი მიიჩნევს, რომ ზოგადიდან კონკრეტულზე გადასვლას შეუძლია შეცდომის დასკვნამდე მიყვანა, სწორედ ამის გამო განზოგადება რომელიც წარმოიშობა, ეს განსხვავებული იქნება კონკრეტული საკითხებიდან დაწყებული და ზოგადი დასკვნის შემდეგ.

ამ მეთოდის კიდევ ერთი დიფერენციალური მახასიათებელია სხვადასხვა ინსტრუმენტისა და ელემენტის გამოყენება, საკითხების დემონსტრირებისა და გარკვევისთვის. სქემები, გრაფიკული ცხრილები, სინოფსები, სხვათა შორის, რომლებიც აგროვებს სხვადასხვა წინადადებებს ასევე მათ შორის დამყარებული ურთიერთობები და იდეალური თანაშემწეები ამ საკითხში გრძნობა

თემები დედუქციური მეთოდით